Kandungan
Produk Dalam Negeri Kasar (KDNK) adalah ukuran anggaran kekuatan ekonomi suatu tempat. Pada asasnya dikira sebagai jumlah nilai keseluruhan barang dan perkhidmatan untuk ekonomi tertentu, KDNK berguna berkat kesederhanaannya. Namun, terdapat beberapa kelemahan ketika menganggapnya sebagai petunjuk pertumbuhan ekonomi.
Kesederhanaan
Walaupun PDB mempunyai beberapa ketidaksempurnaan, ia berguna kerana mewakili ekonomi melalui satu nombor. Angka kasar ini menunjukkan jumlah penghasilannya. KDNK tidak menunjukkan perincian seberapa banyak pengukuran lain, tetapi juga lebih mudah difahami daripada pengukurannya.
Petunjuk kesejahteraan ekonomi
KDNK, menurut ahli ekonomi OECD François Lequiller, adalah petunjuk kesejahteraan ekonomi kerana kaitannya dengan barang dan perkhidmatan dalam ekonomi ini. Sekiranya KDNK tinggi, maka pengeluarannya tinggi, yang bermaksud bahawa orang mempunyai wang untuk membeli barang. Ini, seterusnya, menunjukkan bahawa syarikat mempunyai wang untuk mengambil pekerja. Oleh itu, kelebihan utama KDNK adalah bahawa ia berfungsi sebagai petunjuk yang jelas tentang seberapa baik atau buruknya prestasi ekonomi.
Maklumat tidak betul
KDNK hanya mempertimbangkan penggunaan yang dinyatakan. Oleh itu, barang yang diperdagangkan di pasaran gelap, seperti filem cetak rompak, ubat-ubatan, dan pekerjaan berbayar secara tunai, tidak dipertimbangkan. Ini bermaksud bahawa terdapat kemungkinan ketidaktepatan secara keseluruhannya. Ekonomi boleh makmur dalam barang yang tidak diisytiharkan, tetapi mempunyai KDNK yang rendah, yang bermaksud bahawa ia tidak akan mencerminkan nilai sebenar, hanya nilai yang dinyatakan.
Petunjuk tidak jelas
Walaupun KDNK menunjukkan penggunaan, ia tidak membezakan antara penggunaan berkualiti tinggi dan rendah. Sekiranya sebuah bandar, misalnya, mempunyai masalah besar dengan tumpahan sisa toksik yang berharga R $ 100 juta untuk pembersihan, maka ia akan mempunyai tambahan R $ 100 juta dalam KDNKnya, walaupun pada hakikatnya tumpahan itu jelas tidak sesuatu yang bermanfaat atau positif bagi ekonomi. KDNK juga mengabaikan komponen bermanfaat seperti kesihatan dan pendidikan, yang sangat penting, tetapi tidak selalu dianggap sebagai keuntungan.
